آذربایجان کجاست؟

در طول تاریخ، شمالغرب کشورمان، آذربایجان نامیده شده است که امروزه شامل تمام اراضی استان‌های اردبیل، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، زنجان، همدان و بخش‌هایی از استان‌های گیلان، قزوین، البرز و کرمانشاهان را تشکیل می‌دهد. اخیراً افرادی پیدا شده‌اند که می‌خواهند بخش‌هایی از این سرزمین پرنعمت را تجزیه کرده، به نام‌هایی مانند «کردستان» موسوم سازند. همان طور که نام خلیج فارس، همیشه فارس باقی مانده، نام شمالغرب کشورمان نیز همیشه «آذربایجان» باقی خواهد ماند. برای آوردن دلایل تاریخی چند صفحه از کتاب «فرضیه زبان آذری و کسروی» اثر دانشمند ایرانی استاد دکتر حسین محمدزاده صدیق را در زیر عیناً از کتاب فوق، نقل می‌کنیم:

در حدود العالم من المشرق إلی المغرب که در سال 472 هـ . قـ . به زبان فارسی تألیف شده، وقتی سخن از حدود آذربایجان می‌رود، می‌گوید:

«مشرق این ناحیت (= آذربایجان)، حدود گیلان است و جنوب وی حدود عراق است و جزیره، و مغرب وی حدود روم است و سریر، و شمال وی حدود سریر است و خزران. و 

ادامه نوشته

تذکره شیخ صفی الدین اردبیلی، یازار: محمد نشاطی شئرازی

حاضیرلایان: داود بهلولی

حكايت

بو جندلي مولانا شمس‌الدين، حاجي فخرالدين‌دن روايت قيلدي كيم حضرت شيخين قدس الله سره خدمتينده قطب‌الاقطاب حاجي شمس‌الدينين زيارتينه واريرديق كيم جزوي زحمته اوغراميشدي. بير مئشه‌يه ياقين يئتديك. حضرت شيخ قدس الله سره آتيني توركن سورردي. يولداشلاري يولدا گئري‌يه قالديلار. من شيخين آرديندا يوگوروردوم. مئشه‌نين ايچينه گيرديك. بير گئديگه يئتديك. آندان اؤتونجه بير چايدا قوندوق، صفالي چمنلر چئوره‌سينده. حضرت شيخ قدس الله سره نئچه ركعت ناماز ادا قيليب نامازدان سونرا بير ساعت مراقب اولدو، يعني باشيني ديزي اوستونه قويدو. پس باشين قالديريب دئدي: «حاجي! ايمديجه بير جماعت گلورلر؛ اوچ تپشي بال گتيريرلر. گرك كيم اول كيچي تپشي كيم آغ اكمك اوستونده‌دير، منيم اؤگومه قوياسان و اول ايكي تپشي اول بريان قوزو ايلن كيم اؤزگه جماعت داخي گتيره‌جكديرلر طالبلره وئرمه‌يه‌سن كيم آنلارين قورساغينا لايق دگولدور.» بير ساعت آندان كئچينجه بير قوشون آدام گؤردوم كيم گلديلر و اوچ تپشي بال، ائله كيم حضرت شيخ 

ادامه نوشته

دونیا دیللری - 2

دکتر ح. م. صدیق

بۆكۆملۆ دیللر

بو دیللرده هر سؤزجۆگۆن بۆكۆلدۆگۆ یا تركیب تاپماسی ایله یئنی سؤزجۆك یارانیر. بۆكۆملۆ دیللر ایكیه آیریلیرلار:

الف) ناقیص بۆكۆملۆ دیللر

بو دیللرده بیر آز چكیم اولدوغو اۆچۆن، بوكوم (تركیب) و چكیم (تصریف) بیرلیكده گئرچك‌له‌شیر و بو زامان كؤكده‌كی اۆنلۆ و اۆنسۆز ایتیر و دگیشیر و سؤزجۆگۆن كؤوده‌سی‌ده بۆكۆلۆر. اؤرنك فارسجادان:

داشتن  ندارم

ساختن  می‌سازم

پالودن  می‌پالایم

ادامه نوشته

شعر و موسیقی در میان ترکان قشقایی


(برگرفته از مقاله‌ی دکتر ح. م. صدیق با عنوان: میرزا جهانگیر خان، فرزند ایل سرافراز - به بهانه اجرای برنامه «شناخت موسیقی دستگاهی ایران» توسط محمدرضا لطفی و عمد ایشان در عدم اشاره به شعر و موسیقی ترکی)

1 -  پیشینه‌ی موسیقی

به خلاف آنچه مرفّهان بی‌درد و دهریون و حكمت ناآشنایان لاابالی و خوشگذرانان بی‌ادراك و معرفت، شایع می‌كنند، دین مداری و خدا محوری و كهانت جویی و تعبّد پیشگی، اساس و جانمایه‌ی موسیقی بشر است. قدمت موسیقی به اندازه‌ی زبان و شاید از آن هم فزون‌تر است و اعتبار و اهمیت آن بسیار فراتر از اعتبار و اهمیت زبان است. چرا كه بشر بی‌ آن پیوسته احساس فقر و خلأ معنوی كرده است و اگر زبان را به مثابه‌ی وسیله‌ی انسیت و ایجاد ارتباط و پیام‌رسانی روزمره به كار گرفته است با موسیقی به عنوان زبانی فراتر از آن و وسیله‌ای پر شورتر از زبان معمولی سخن گفته است و آن را یك عامل بنیادین حیات معنوی خود، چون زیرساختی بر زندگی این جهانی بر شمرده است. موسیقی هیچ گاه ماهیت سرگرم كننده، مانند شطرنج یا چوب الف نداشته است و انسان، بی آن احساس كم‌داشت كرده است.

موسیقی در هر زمان و در همه‌ی روزگاران بشر بوده است و اندرونه‌ی بشر از لحظه‌

ادامه نوشته

تورک بایاتیلاری

ناصر احمدی

(9)

عزيزيم‌، گونده‌ دوشر، 
كؤلگه‌يه‌ گون‌ ده‌ دوشر. 
نه‌ گوناهكار بنده‌يم‌، 
گوناهيم‌ گونده‌ دوشر.

(10)

پنجره‌دن‌ داش‌ گلير، 
خمار گؤزدن‌ ياش‌ گلير. 

ادامه نوشته

عکس برگزیده