پیرامون ریشه شناسی نامهای جغرافیایی موغان

کتاب «موغان یئر آدلاری نین کؤکو» نوشته آقای سید محمد ابراهیمی به زودی توسط نشر تکدرخت روانه بازار نشر خواهد شد. دکتر ح. م. صدیق بر این اثر مقدمه ای نگاشته اند که در زیر آن را میخوانیم:

نام‌شناسی (onamastic) امروزه دانشی است که برای ریشه‌کاوی نام‌ها پدید آمده است. این دانش ناظر بر علت و چگونگی پیدایش هر گونه نام است که انسان‌ها از پگاه شکل‌گیری حیات مدنی خود برای فرق نهادن میان افراد، اشیاء و جای‌ها، اختراع و ایجاد کرده‌اند. این دانش به سه گونه‌ی نام‌شناسی نام‌های جغرافیایی (toponim)، نام‌شناسی نام‌های انسان (antroponim) و نام‌شناسی نام‌های جغرافیایی و انسانی (antrotoponim) تقسیم می‌شود که در میان آن‌ها دانش نام‌شناسی جغرافیایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اگر بتوان رازهای نهفته در نام‌های جغرافیایی را رمزگشایی کرد، می‌توان مسائل تاریخی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی یک منطقه را روشن ساخت. حتی می‌توان به مدد این رمزگشایی در کنار اطلاع از پوشش گیاهی و حیوانی مناطق، گونه‌های حیوانی و منابع طبیعی یک منطقه؛ از پدیده‌های طبیعی و حوادث تاریخی آن منطقه، توده‌های انسانی و تاریخ

ادامه نوشته

زندگانی حاجی بکتاش ولی

دکتر حسین محمدزاده صدیق

 بكتاش ولی خراسانی كه بعد از وفاتش در سال 669 هـ . (1271 م.) به حاجی بكتاش ولی معروف شد، در روزگار خویش از شهرت چندانی برخوردار نبوده است، به گونه‌ای كه، نامش در هیچ یك از منابع زندگی‌گزاری آن روزگار نیامده است.

ظاهراً وی در جوانی به جنبش باطنی‌گرایان بابائیه در عصر سلاجقه‌ی روم در قرن هفتم پیوسته و به تدریج مریدان و علاقه‌مندان شیعی و علوی را دور خود جمع كرده و طریقتی بنا نهاده است كه پس از فوتش با نام بكتاشیه معروف شده است.

حاجی بکتاش ولی

1- نام و نشان

نام اصلی وی بكتاش Bəktaş است. بكتاش در لغت هم به معنای بزرگ ایل و رهبر یك گروه و دسته و هم به معنای عزیز و گرامی آمده و هم به هر یك از خادمان یك امیر و بیگ گفته می‌شده است. مركب از دو جزء است:

ادامه نوشته