سفر علمی دکتر ح. م. صدیق به اوزبکستان
رشته‌های پیوند فرهنگی و معنوی ملت‌ها گسست‌ناپذیر است زیرا که در اعماق قرون و اعصار و تکوین مدنیت‌های تاریخ بشر ریشه دارد. در هر دوره از تاریخ و در هر منطقه از جهان، اگر دولتی و حکومتی توانسته است به این حبل متین چنگ بزند انسان‌ها در آرامش و آسایش به ایجاد عناصر و ارزش‌های معنوی و مادی دست زده‌اند.
در تاریخ عرفان اسلامی، عارفان حق‌گوی فراوانی پیدا آمده‌اند که تبلیغ‌گران این رشته‌ها که منتج به وحدت دل‌ها می‌شده، دست زده‌اند. یکی از آن‌ها شاعر عارف بزرگ ما مولانا جلال الدین محمد بلخی ثم الرّومی است که توانست از همه‌ی توان و استعداد و نبوغ خود بهره جوید و انسان‌گرایی و هومانیسم را تبلیغ نماید و عاشقانه زیستن را به انسان‌ها بیاموزد و عشق را بستاید.
یکی دیگر از این گونه نابغه‌های تاریخ فرهنگ بشری امیرکبیر علیشیر نوایی است که او نیز عشق را می‌ستاید و می‌گوید:
ای نوایی! کؤنلومه امر ائتمه ترک عشق کیم،
اول سمنددور ایمس اوت فرقتی امکا آنگا.
و یا می‌گوید:
بسم الله الرحمن الرحیم