ناماوران اورمیه
علی بابایی نیولویی
اورمی، عبدالکریم
(متوفی 1358هجری قمری)
عبد الکریم اورمی فرزند مولی ابوطالب از فقها پس از أخذ مقدمات متداوله در اورمیه عازم تبریزشد و مدارج عالی اجتهاد را در نزد علمای نامی تبریزگذراند و از محمد علی رشتی، میرزا فرج الله تبریزی وسید ابوالحسن اصفهانی موفق به أخذ درجۀ اجتهاد شد. او در موطن خود اورمیه از علمای بزرگ به شمارمی‌رفت و متصدی فتوی و تدریس از مراجع امور شرعیه بود. این عالم دارای مؤلفات بسیاری است. ازجمله:
شرح دعاء الصباح؛ گلزارقدیمی به فارسی در دو جلد در ثواب اعمال و عقاب و لواعج الآثار؛ طاقۀ ریحان به فارسی، در احوال حضرت ابوالفضل (ع) و فضائل و کرامات وی که تحقیق نفیسی است.
منابع:
- دایرة المعارف تشییع، جلد دوم، ص 81
- مشاهیرعلمی وفرهنگی آذربایجان غربی، ص 126
اورموی، قاضی عزالدین
درکتاب مسامرة الاخبار و مسایرة الاخیار دربارۀ قاضی عزالدین اورموی چنین نوشته شده است:
« . . . قاضی عزالدین اورموی قاضی سیواس[1]با فلک در داوری رأساً به رأس پهلو می‌زد و آب و آتش را در مجلس او مجال ضد‌یت نبود، در فنون علم شریعت و حکمت و دیگر فضایل خطیرعدیم المثل و النظیر بود.»[2]
منابع:
- مشاهیرعلمی وفرهنگی آذربایجان غربی، صص 126 , 125
- تذکره شبگرد، ص 42
اورموی، مظفربن یوسف
(قرن ششم هجری قمری)
المؤدب حدث عن ابی القاسم الحصین وامثال وابنه یونس کان کاتباً فاضلاٌ من حذاق کتاب الدیوان ببغداد الناصرالدین الله. [3]
پسراین عارف، به نام «یونس بن مظفرالاورموی» از خوشنویسان و فاضلان اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری قمری است که ریاست دارالنشاط خلیفه بغداد را عهده داربود.
منبع:
- بزرگان و سخن سرایان آذربایجان غربی، ص 388
- دانشمندان آذربایجان، ص 500
بسم الله الرحمن الرحیم