http://duzgun.blogfa.com

http://duzgun.arzublog.com

Qoyma Getsin Zənganı

 Bax!

Bəşər tarixi anlatmış mənə

Hansı xalqın kim dili ölmüş, zavala uğramış,

Varlığı getmiş o xalqın, ibtihala uğramış.

Dil ölərsə,

Aç gözün bax tarixə,

Xalq ölər, millət ölər.

Hidəcilər, Şah Xətayilər, Nəsimilər ölüblər yüz kərə,

Düşməsin dildən dilin,

Ölməsin şanlı elin...

İnqilab oğlu, şucaət nəslisən,

Şahları cəlladları sən əzmisən,

Qoyma qalsın şahçılar məfkürəsi bu molkdə.

Milli zülmün tozların sil

Milləti canlı cəsədli quylayanları tanı

Qoyma getsin Zənganı

Sən Koroğlu nəslisən qəlbindəki üsyan hanı?

Əymə ağzın, düşmənə qarşı ağartma dişlərin.

Cəngi çal, cəngi oxu,

Vəlvələ sal düşmənin ərkanına

Türksən qeyrət kanı

 Milləti canlı cəsədli quylayanları tanı

Qoyma getsin Zənganı...

 


 

Deyirəm

 

Mənim dilim böyük bir-

Xəzinənin şah kilidi,

Keçmişdən gələn səs,

Gələcəyin ümidi.

 

Mədəni mirasların-

Qaynağıdır Türkümüz,

Hekmət fəzalarında-

Uçan çalağanların

Caynağıdır Türkümüz.

 

Göy Türk əlifbasıdır,

Uyğur yazıları.

Onun varlığındadır-

Sümərlərin açarı.

 

Odur ki mən dilimə: Ətiqilər

Xunəcilər deyirəm,

Himmətilər Hidəcilər deyirəm.

 

Dünyaya hekmət yayan

Söhrəvərdi, Miyanəci deyirəm.

Əsirəddin, İzzəddin,

Nizaməddin, Hillilər,

Avəcilər deyirəm.

 

Bayatılar, laylalar,

Qoşmacalar dilidir

Bu Qaraquşlu dilim.

Baylar, Bayatlar dili

Oğuzlar, Madlar dili,

Böyük adlar dilidir,

Mənim bu Türkü dilim.

 

Hər şəhərə, hər evə

Hər bir kəndə deyirəm,

Dilimə Sultaniyə, Xudabəndə deyirəm.

Qurulan Kərbasiyə,

Xaqaniyə deyirəm.

Qərbə, şərqə səslənən Zənganiyə deyirəm.

 

Sən nə desən de gilən

Mən bu dilə:

Nəsimilər, Vaqiflər, Füzulilər deyirəm.

Elm ocağın yandıran,

Hülulilər deyirəm.

 

Bəstənigar, Heyratı,

Çargah, segah deyirəm,

Anaların qəlbində

Dərin bir ah deyirəm.

Hökümə Bilurilər,

Sübuti, Şəhidilər,

Münzəvilər deyirəm.

Pir Türkistan adlı,

Bayatlı Xacə Əhməd Yəsvilər deyirəm.

 

Ey ucalardan uca,

Qurqudlardan da qoca!

On min illik tarixin,

Canlı şahidi dilim!

 

Folkolorum, təranəm,

Nəğməm, atasözlərim,

Eşqımın dəryasının

Təki, vahidi dilim!

Mənim Zənganlı dilim!

Azərbaycanlı dilim!

Böyük imanlı dilim!

Dili Qur´anı dilim!

 

Yada sən sinə gərdin,

Məni bu dinə çəkdin.

Ey mənim Allah ilə raz o niyazım dilim

Dinimi dörd bucağa,

Sərən sərəfraz dilim!

Sən mənim vicdanımsan,

Damarımda qanımsan!

 

Bu dilə izzət, ismət, şərəf, qeyrət deyirəm,

Öz dilimə ədalət, uca himmət deyirəm.

Heysiyyətim dir mənim,

Elim, yurdum, vətənim.

Bu dildə danışanda

Əbhər, Xurrəmdərəli,

Sultaniyə, Qeydarlı

Hidəcli, Mayan şanlı

Zənganlı adlanıram.

Bu dil ilə gülürəm,

Alışıram yanıram,

Dərin məzmunlu sözü

Mən bu dildə qanıram.

 

İndi lap gözün çıxsın

Burada,

Türkü dildə

Oxuyuram yazıram.

İnsanlığa xor baxan

Məni dilsiz istəyən

Dinsiz şovonistlərin,

Məzarını qazıram.

 

Yalnız Allah önündə, həqq qarşısında əyil

Vur oğlum qoy qalxmasın,

Şovonist, insan deyil.

Coklara mə´ruz qoyma,

Tarix adlanan dili,

Bada verərsən oyan

Yüz milyonluq bir eli.

Sənə elmin qapısın,

Açan açardır bu dil.

Zülmətli qış gecəsi,

Çiçəklənən, güllənən,

Sicillin kimliyindir,

Oğlunu əcdadına,

Bağlayan iliyindir,

Bu şirin türkü dilin.

Şərəf ünvanlı dilə

Sən güvən, qoy sənə də

Güvənsin şanlı elin.

 


 

Şe´irin Qartalı

 

Zərrə tək Allaha çatmaq arzusuyla

Şö′lə çəkdin,

«Zat-i Heydər» dən söz etdin,

Gördün ənvarın haqqın.

Sən ?ələstə? bağlanıb,

Qalu-bəla dən dəm vurub,

Aldın iqrarın haqqın.

 

 

Arif-i ayati həqqsən,

Aşiq-i didar-i həqq,

Himməti! ey məhrəm-i əsrar-i həqq!

Kayinatə eylədin izhar sirri ləm yəzəl,

Mustafa və Murtəza övladına

Hər iki aləmdə, Allah

Yar etsin zatını.

 

«Arizin firdovs billəm

Gözlərin kövsər onun.»

Söyləyib, ol şah-i mərdan, Əli-yyi Murtəza,

Mustafa dürdanəsi

Heydər-i kərrar, imam həl əta

Vəsfi ilə

başladın divanının başlanğıcın.

 

Eşq olsun, Himməti! Övladına,

Zikr-i xeyrin eyləyib,

Toplantı qurmuşlar sənə.

Sən

şəhidlər mülkünün təqva yayan məddahısan,

Hidəcilər,

Söhrəvərdilər

diyarından gələn fəryadsan.

Baş əyir dünya

sənin qarşında minlər dəf´ə,

Bax!

Tapmadı qəbrin əgər müstəşrəq-i yengi cahan,

Anmadı, zikr etmədi Edvard,

Ripka, səndən heç,

Gəl gör övladın bu gün,

Qur´anın bayrağı yüksəlmiş diyarda,

Yad edir hörmətlə səndən

Baş əyirlər

Dünyalar təqva-fəzilətlə dolu,

İncilər ilə coşan

Dərya kimi divanına.

 

Mən də bir şair kimi

İftixar ilə adın çəkdim bu gün

Ey dərin məzmunlu şe′rin qartalı

Himməti!

Bu gün sahib çıxan varmış sənə.

Qeyrət eylə, eşq ilə

Yad edir övlad səni.

Himməti!

Sən də əhsən söylə,

Övladın əcəb himmət edir...

 


 

Batı İti

 

Sən deyirsən qərbdə

-Avrupada, yengi dünyada-

Kimsə öldürmür

-Əqidə üstündə-

Kimsəni.

Bəs, bu fırtına nədir:

Bonada

Herskdə

Filistində

Şuşada

Kişmirdə

 

Yox qardaşım!

Yalandır.

Batı, yırtıcıdır

Qanlı şəfəqlər düşərgəsidir...

İnan buna.

 

Amma biz,

Tarix boyunca,

Hekmət dənizinə çevrildik.

Həkim Xuncilər,

Şəhabəddin Söhrəvərdilər

Hidəcilər yaratdıq.

«Cahan çün xal o xət o çəşm o əbrust.»

Dedik.

«Ki hər çizi be cayi xiş nikust.»

Söylədik.

 

Bir az dərin düşün

Atila, Teymur,

Mədəniyyət asarı miras qoyan sərdarlar

Dünyanın dörd bucağına hekmət yayan sərdarlar iydilər.

Amma sən gəl seyr et

Hitleri

Netanyahunu

Vasiluiçi

Quçaryani

Daha hər hansı bir batı itini.

Və

O itlər babaları dalınca sümsünən köpəklər başçısı

Quldur

Rza xanı...

«Məmməd Nəfti»ni...

 


 

Oqul

 

Anam məni əllərilə

«Qızıl suya» velləyibdir,

«-Bura olsun vətən.»

Deyib.

Öz gümüşü tellərilə

Yay vaxtında yelləyibdir,

Ürəyimi sakit edib.

Qızmar odlu beşiyimdə layla deyib nəğmə qoşub,

Alıb məni qucağına dəniz kimi daşıb coşub.

 

Mən anamın ağır ağır

Günlərini qaraltmışam,

Gözlədiyi qoç olmuşam.

Ağ baş ana! olma fağır,

Yurdum üçün can atmışam,

Sanma hələ yorulmuşam.

Mən yenidən qaytararam sənin bahar başlarını,

Qoymaram ki düyün vursun birdə çatma qaşlarını.

 

Qırmız rənglə əzəl gündən

Qırılmayan ülfətim var.

Odur indi odlu günəm.

Danışmayın məhəbbətdən,

Namərd yada nifrətim var.

Haqlıyam ki mən öyünəm!

Əllərimdə göyə qalxan xırda-xırda bu məş′əllər

İmperyalizmin bağrına sökə-sökə edər səfər.

 

Denə yada agah olsun,

Ürəyimdən qalxan atəş

Ağca kölə dönməyəcək.

Qulağına denə alsın,

Burda olan parlaq günəş,

Sönməyəcək, sönməyəcək.

Donun yığıb gedəcəkdir od yurdundan çirkin zülmət,

Ellər ona bəsləyəcək həmişəlik dərin nifrət.

 


 

Aman Ərkim Sökülür

 

Ay ellər, ay obalar!

Deyim olun siz xəbərdar,

Ana Təbrizimdəki

Ucalan Ərkim

Ağlayır, yaş tökür,

Havar, havar,

Yoxdur qərar!

Ləhzə-ləhzə başından

Yeni-yeni daş kərpiçlər

Xarha xar tökülür

Aman! Ərkim sökülür!

 

Zamanlar olurdursa

Görmüş idi bu qoca dünya

Həm də səmada çıxan,

Qit´ələrdən qit´ələrə,

Aşıb varan

Ay ulduz,

Odlar ölkəsindən çaxan

Şüali sönməz günəş...

Həm qalxırdı göyə atəş!

Şanlı varlı cəlallı

Şənlik içrə qərq olmuş

Ərkimin dörd dovrəsindən,

İndi şahiddirlər həmən

Nurlu zirvə sahibi-

Olan Ərkin zavalına.

 

Yığmayırlar day yığva

İndi aşıqlar burada

Axmayırlar gözəllər

Onun şüayə qərq olmuş

Əfsanəvi unudulmaz

gözəl qəsirlərində.

Çalmayırlar aşıqlar saz,

Qopmayır day bülbülün

Boğazından əsla avaz.

 

Aman! aman! qurdu dut,

Ağır zülmət ağır sükut,

Bürüyübdür Ərk yurdun

Baxma belə məbhut-məbhut

Dayanma, qalx! axır xun!


 

Ölmiyəcəksən

 

Dinləyin:

Dinləyin çöllərdə qalan ağaclar.

Dinləyin siyrilmiş solmuş yamaclar.

Dinləyin uğurlu yalçın qayalar.

Dinləyin bir məni.

Könlümü basıbdır acı yaralar...

 

Qızıl od içindən törəmişəm mən,

Alovlar göylərə qalxıb köksümdən

Uçqan ruhum belə, sığmayıb yerə.

 

Yaşayıb günlərdə,

Yaşayıb aylarda.

Yaşayıb illərdə

Deyibdir ucadan dünyaya:

Şair!

Ölmiyəcəksən...

 

Səsini illərdə dinləyəcəklər,

Adını dillərdə söyləyəcəklər,

Çəkmələr altında qanın sızacaq,

Yazacaqdır:

Şair!

Ölmiyəcəksən...

 

Zindanlar canını çürüdəcəkdir,

Sanma ki ölümə yürüdəcəkdir,

Kündələr bu sözü yeridəcəkdir,

Satqınlara nifrət,

Şair!

Ölmiyəcəksən...

 

Güllələr canını dəlib keçəcək

Boğazını kökdən bir ip biçəcək,

Başın üstə bulud belə yağacaq:

Rahatca yat,

Şair!

Ölmiyəcəksən...

 

Ərkə öz yiyəsi yiyə duracaq,

Pinəli barmaqlar qılınc vuracaq,

Satqının, yaltağın qanı axanda,

Deyəcək xalq:

Şair!

Ölmiyəcəksən...

 

Burax alçaqları, qoy bağırsınlar

Səni güllələrə qoy çağırsınlar...

 

Alqış olsun sənə, yenə də alqış,

Ey geniş kütlənin dili, keşiyi,

Milyonlar şairi!

Arzular, umudlar, həsrət beşiyi,

Milyonlar şairi!

Ölmiyəcəksən,

Ölmiyəcəksən!

Milyonlar şairi,

Milyonlar şairi!

 


 

Aydın Üfüq

 

Göyərçinlərimiz bir gün tapılar

Gözəllik, məhəbbət əlindən tutar.

 

Öpüşdür ən kiçik nəğmə o gün, bax!

İnsanlar

Bir – birə

Qardaşdır ancaq!

Daha bağlamazlar ev qapıların

Qıfıl nağıl olar

Könül isə bəsdir

Diriliyə o gün.

O gün mə′nası hər sözün sevməkdir,

Son sözün çin, sözlər dalı gəzməzsən.

O gün ahəngi hər sözün həyatdır,

Son şe′rim çin mən də qafiyə dərdini çəkmərəm asla.

Bir gözəl nəğmədir o gün hər dodaq,

Ən kiçik nəğmə də öpüşdür ancaq!

Həmişəlik gəlsən sən o gün əgər,

Gözəlliklə bir olsa məhəbbət,

O gün ki bir də biz göyərçinlərə.

Yenə sərpək dənə...

 

Mənsə o gün üçün intizardayam

Hətta əgər belə daha olmayam...


 

Hotel

 

Bura gəlir hər cür adam

Səhər axşam.

Əhvazdan, Tehrandan

Oğlan gəlir, qız gəlir.

Zəncandan, İsfahandan,

Ağalar, xanımlar,

Müsafirxanaçıdan otaq alırlar,

Neçə gün qalırlar.

Mənim otağımın bax lap dibində.

Hər cürəsi görünür.

Fəhlə həyatından xəbəri yoxlar,

Kəndlinin dərdini heç bilməyənlər,

Mə′murlar, pullular, axmaqlar, xollar,

Çoxlar, çoxlar.

Hələ xaricəli də buraya gəlir

Amrikanın Yankı qızı oğlanı,

Tüklü, yünlü, vəhşi,

Turistlik adilə

Vəhşilik edən, pul güdən.

Bura gəlir hər cür adam,

Səhər, axşam.


 

Acı cəng

 

Bu acı cəng nədir?

Kimdi soxulmuş vətənə?

Kim izin verdi girə xəsm bu dəşt-ö-dəmənə?

Sən, özün bir vətən oğlu sanaraq

Heçdə aldınmı önün böylə təcavüzkarın?

Xırdala sözlərini, hər nə varın söylə mənə!

Bəxtiyar indi Parisdə səni alğışlayaraq,

Əməlin xatirinə dəyqədə çimdik çalaraq,

Müjdə ərbablarına göndərərək padaş alır.

Səni gündən günə İranda oyuncaq kimi fırlandıraraq,

Millətin eşqinə amalına xor baxmaq üçün

Meydana salır.

 

Önünə hər gələni öldürüsən vicdansız

Partladırsan bizə bomba, Amerika bağırır.

Savaki – şahçı bütün ziddi bəşər ünsürlər

Meydana atdı səni boğmağa fəryadımızı

Qaynayır qanımız indi sənə lə′nət yağırır.

 

Maska vurdun üzünə, əldə əsarət ipini,

Liberallar əli ilə salasan boynumuza.

Odladın evləri bombayla həyasızcasına,

Öylə dəhşətli ki yandırdı odun qəlbimizi,

Adını qoyma bəşər sən, sənə yox istixlas.

 

İnqilab eyləmişik, tac-i kiyan qavzamışıq,

İrəli yüksəlirik biz iri addımlar ilə.

Bu polad əzmimizin kimsə dayandırmağını-

Bacaranmaz daha, sən

Kimdi göstər mənə o?

Sənə və′dəylə rəyasət verəcəkmi Reyqan?

Sən əsil oğlu deyilsən vətənin, ey şeytan!

 

Corc Bal sən kimi bir xayini təşviq edərək,

Sevinir İrana birdə qayıda istibdad.

Nə «zərurət» tanıyırsan, nə «güzəştə» nə də «hal»,

Nə «siyasət» nə də ki «mərhələ» nə «istiqbal»,

Sən kimi naxələf evladın əlindən fəryad!

Bax gözəl yurdumuz ötrü yerə düşmüş pasdar,

İnqilab oğludur o, qanmayacaqsan bunu sən.

Öylə xudxah bəşərsən ki sənə yoxdu vətən.

Səs səsə versən əgər min Amerikalı ilə

Yenə də inqilabın öz təriqi, öz yolu var,

Gedəcəkdi irəli, dutmayacaqdır ki qərar...

 

Rəhbəriyyət səni aldatmış, öyünmə özünə!

Rədd ol, it, get, daha bəsdir ki!

Yetər bunca xəyanət pişə!

Utan indi, belə qarşımda dayanma, durma,

Boynuna taxma mubarizlərin armın, azğın!

İnqilabın təməli gördü əlindən tişə.

 

Qarpıza işləyən ol beynini satdın beginə

Bomba verdi əlinə qan sorucu İsrayil,

Səqfin altında qalıb öldülər yüzlər insan,

Nə nubuğ əhli imiş sən! ölü qalxır yerdən!

İşi sahmanladı bir ləhzədə də İzrayil.

 

Sən eşitmək bacara bilməz idin,

Tinətin pis idi,

Heç dinləmədin İnqilabın nəğməsini.

Amerikanı yıxan gur səsini.

Fırtına qaldıraraq qana boyadın vətəni,

Mauistlər sənə «bəh bəh!» dedilər, «can!» dedilər,

«Naxələf oğlun olubdur.»

Anana

«Yan!»

Dedilər.

 

Elə zənd etmə ki bombayla bizi öldürsən,

Da qiyamət qopaçaq,

Güllər solacaq,

Günəşlər batacaq!

İnqilabın ağacı,

Bar gətirməz olacaq!

Bil ki şahlar şahının dərgahı od püsgürmüş,

Sutunu sınmış ila-axirə istismarın.

Bura İran deyilir

Qəhrəmanlar vətəni!

Gözün aç, yaxşıca bax,

Yaxşıca dinlə məni:

Azərilər qoruyubdar əbədi atəşini,

Daha bu ölkəyə dönməz yenədə istismar...

 

Haqq deyib, haqq eşidib, haqq yazaram,

Düzgünəm, bil, tanı sən!

Ağ dona tez düşəcəkdir ləkə, əlbəttə ki mən

Sənə əhsən demərəm böylə cinayətlər üçün.