Fəxriyə

 Şe´rimin incisin mən düzəcəyəm,

Bağışla ustadım, şairəm mən də.

Xalqımın işçisi, silahçısıyam,

Saxlanır ürəyim bu gül vətəndə.

 

Dayqalar axmışam xalq axınına,

Əzəl gündən ordan ilham almışam.

Gəzmişəm dağların Azərbaycanın,

Saatlar bu yerdə fikrə dalmışam.

 

Sərin bulaqlardan xeyli içmişəm!

Obalarda qonaq olmuşam, ay çox!

Gəncliyim burada güllənib, denə,

Könlümdə zərrəcə mənim qorxu yox!

 

Mənim hündür atım büdrəməyəcək,

Aşacaq təpəni, dərəni, dağı,

Əbəda ki qarşı duranmayacaq,

Misri qılıncıma azğın göz yağı.

 

Bir əldə bayrağım, bir əldə şe´rim,

Çapacağam atı ən ucalarda.

Asiya xalqların qurtaracağam,

Gedəcəyəm daha bilmirəm hara.

 

Polad qollarımla qaytaracağam,

Yenidən anamın bahar yaşların.

Acı düyünlərdən qurtaracağam,

Onun o zil qara çatma qaşların.

 

Güllənməyəcək başmaqçı «Əli»

Ellərin arzusu güllənəcəkdir.

Qəbiri üstündə «Xiyabani»nin,

Səadət yelkəni yellənəcəkdir.

 

Kəndlərdən qalxacaq «Azəroğlu»lar,

Qalmayacaq şair qoynunda əli.

Səadət nəğməsi yazacaq hamı,

Əsgik olmayacaq kimsənin dili.

 

Denə namərd yada heç zaman mənim,

Ürəyim soyuq daş olmayacaqdır.

Denə mənim iyid Koroğlu balam,

Özgə torpağını almayacaqdır.

 

Denə burdan qalxan əbədi odlar,

Tamam Asiyanı bürüyəcəkdir.

İmpiratorluğu boyunduruqla,

Dənizlərə sarı sürüyəcəkdir.
Bəluç Qardaşım

 

Səhərlə oyanıb uzun yol sürən,

Yumşaq qumlaqlara iz salan Bəluç.

Günəşlə sürünüb dağ-dərə varan,

Yalın qayalarla vuruşan Bəluç.

 

Ay elin-oymağın tərk edib gedən,

Söylə kimlər səni dər-bə-dər qıldı?

Hər addım oturub dərin ah çəkən,

Söylə kim nəştərlə bağrıvı dəldi?

 

Çırpındın yayı-qış odlu yellərlə,

Savruq talaları oldular yəlin.

Sabahı silkindin, getdin ha getdin,

Qanlı, cəngəllərdə məskən eylədin.

 

Dabanının qalın qabarlarından,

Qan axdı yol üzrə, qızıl iz saldı.

Ləhliyə-ləhliyə can hayı ilə,

Sən ötdün, qırmızı işarən qaldı.

 

Gecələr oturdun qara komada,

Gəvənin şö´ləsin uzaqdan gördüm.

Döncək Od Yurduna gözüm odlandı,

Qanıva-oduva mən cavab verdim.

 

Deyirəm ki çox da uzaq deyilik,

Yolumuzda hər gah uçrum olmasa.

Hər gecə biz sizdə qonaq olardıq,

Namərd aramızda səngər salmasa.

 

Deyirəm: ay qardaş! gəl ocaq quraq,

Tamam el-oymaği bir yerə yığaq.

Hayqırıb namərdə hucum eyləyək,

Zülmün ürəkini lap dibdən qıraq.

 

Bilirəm ay qardaş! o gün yaxındır,

Bu sözə  ürəkdən mən inanıram.

Diləyə çatarıq o şən zamanda,

Gələcək, gələcək, bunu anıram.

 

Səhərin səsilə, şəfəq rəngilə,

Axacağam axır könülnə sənin.

Elimin odundan məhəbbətindən,

Qoyacağam əsər canında dərin.

 


Xəyyam!

 

 

Oxuyarkən səni ana dilimdə,

Diləmişdim qəbrin görməyi, Xəyyam!

Yaşasın insana qayğı, sədaqət,

Sən kimi dahinin diləyi Xəyyam!

 

Açaraq xalqıva həyat sirrini,

Zülümkar şahlara qarşı dayandın.

Xərabat içrə bir piyalə seçdin,

Saraydan ayrıldın, yandın, odlandın.

 

Şəriət qalmadı heçdə qayğıva,

Saraylar yanmadı sənin halına.

Kəmalat kəsb etmiş lakin «Füzulim»,

Seyr etdikcə sənin o kəmalına.

 

Sənin qəmin-dərdin, ulu kədərin,

Ürək döyüntün də bizimki Xəyyam.

Bilirsənmi mənim «Kişvəri»lərim,

İztirablarından almışlar ilham.

 

Doğru dur ki qəbrin könüllərdə dir.

Xəyyamlar yerlərdə yatası deyil.

Ürəklər mülkündə yaşayırdan sən,

Azərbaycan səni atası deyil.

 


Ağ Yel

 

Təbiəti canlat çiçəklər ilə,

Bahar bayramıdır, başla əs ağ yel.

Bir yanda qalxıbdır qızıl lalələr,

Sən əsmirsən burda niyə bəs ağ yel?

 

Yurdumdan getməyir sustlüyü qışın,

Qabağa aparır zülmət öz işin.

Olma batmayır bu zalimə dişin,

Ver bu ölmüş yerə bir nəfəs ağ yel.

 

Saçmayır günəşi day təbiətin,

Fərmanı ötgündür qara zülmətin.

Düşəndə yadıma sənin qudrətin,

Oyanır könlümdə min həvəs ağ yel.

 

Məhəbbətdən yoxdur burda heç nə iz,

Yaltaqlar-zalimlər olurlar əziz.

Qalmışam vətəndə yalqız kimsəsiz,

Sən mənim səsimə ver bir səs ağ yel.

 

Gəl başla vuruşu çirkin zülmətlə,

Çağır insanları saf məhəbbətlə.

İsti əsib yeri qurut həddətlə,

Qaraqış ürəyin dibdən kəs ağ yel.

 

Kor yuxudan oyalt yazıq sarvanı,

İzləsin dəvələr qoy biyabanı.

Peşvaza çağırsın minlər insanı,

Səslənəndə karvanda cərəs ağ yel.

 

Xeyli vaxtdır acı mehlər əsibdir,

Ağır-ağır şəpə yurdu basıbdır.

Sevgilimin yolun palçıq kəsibdir,

Düzgünün xətrinə gəl bir əs ağ yel.

 


Üsyan

 

Köksümdə çırpınan tufanlı ürək,

Yeni sıxı, yeni qurbət istəyir.

Yeni dərd, yeni söz, yeni hadisə,

Yeni işıq, yeni zülmət istəyir.

 

Qulağım təşnədir, yeni sözlərə,

Bulanlıq sulardan qoy nəcat tapım.

Burax vursun dəniz yeni dalğalar,

Qoy yeni köpüklər ağzımla qapım.

 

Daha qol qoymaram əski dəblərə,

Tazəlik acıdır vucudum bütün.

İstirəm bu mavi yaşıl səmaya,

Əməlimlə vuram yeni bir situn.

 

Yoxsa qaytar məni ən uzaq yerə,

Əski insanların çılpaq dövrünə.

Orda ki nə yaxşı, nə pis yox idi,

Qayıdım qoy dağı mən yenə-yenə!


Liqah

 

Bağça içrə qopub tərpəndi bir yel,

Eylədi şadyana minlər gül-sünbül.

Bağçanı oxşadı yel şirin-şirin,

Əylənib öpdülər güllər bir-birin.

 

Yel qalxıb yenərək saldı səs-səda,

Ləzzət əhvalatı qopdu baxçada.

Ləzzətlə kamlaşmaq vaxtı yetişəydi,

İntizar ayları daha bitişdi.

 

Erkək gül üstündən qopdu toxumlar,

Dişinin içində qalandı bar-bar.

Qalxdı minlər toxum bir erkək güldən,

Oyanda-buyanda oynadı yeldən.

 

Dəstə ilə dişi bağdan ötüşdü,

Yosma güllərilə xeyli öpüşdü.

Sevdikcə kam alıb kam bağışladı,

Burdan ora - ordan burda oynadı.